Over wat met de koekjes
Een tijd terug waren we op een bijeenkomst van een Gentse organisatie. Op een gegeven moment was er de mogelijkheid voor de werknemers om bedenkingen te spuien. Iemand uit het publiek sprong recht als een gespannen veer. De moed werd bijeen geschraapt in de keel. En dan kwam de vraag: 'Wat. Met. De. Koekjes?'
Ze trilde zo hard dat het wellicht zichtbaar was op de schaal van Richter. De zin klonk zo geladen dat er ongetwijfeld menig koffiegesprek of rookpauze aan voorafging. (Zonder koekjes, zoveel was wel duidelijk.) Deze dame sprak in naam van velen, verried het instemmend geknik en gemompel.
Wat bleek? De organisatie kreeg koekjes van een sponsor en het bestuur had de samenwerking zonder verdere communicatie stopgezet. De trommeldoos werd niet langer aangevuld. En dat stak. Die koekjes stonden voor iets. Was het respect, een uiting van consideratie, een drijfveer of misschien een kruimeltje dankbaarheid? In ieder geval was het een grote denkfout om er vanuit te gaan dat zo'n beslissing zonder commotie kon passeren.
Achter de vraag 'Wat met de koekjes?' schuilt zoveel verhaal, emotie en geladenheid. En net daar gaan wij op zoek naar, binnen een organisatie of binnenin jouw brein. Of het nu in Breinwerk, Briefwerk of Andere Koek is, achter het muurtje kijken en wat we daar vinden naar buiten brengen. Dàt. Dat is wat wij doen.